Rekompensata Za Znak Zodiaku
Podstawa C Celebryci

Dowiedz Się Kompatybilności Za Pomocą Znaku Zodiaku

Artykuł

Dlaczego sztuka egipska wygląda tak płasko i statycznie?

najwyższy-lider-limit'>

Każdy, kto kiedykolwiek był w muzeum historii lub nawet widział rysunek przedstawiający starożytny egipski grobowiec, rozpozna wspólną perspektywę artystyczną płaskich, skierowanych do przodu postaci, których twarze są z profilu. Prawdopodobnie myślałeś również, że te tematy są przedstawiane w fizycznie niemożliwych pozycjach.

Edward Bleiberg, kurator zarządzający sztuki starożytnego Egiptu, Afryki i Azji w Brooklyn Museum, mówi, że kiedy uczy sztuki egipskiej w Brooklyn College, prosi swoich uczniów, aby spróbowali stać jak postacie w grobie i inskrypcjach świątyni. Ale oczywiście nie mogą. Na przykład twarz jest z profilu, ale widać całe oko, lub dolną część ciała z profilu, ale duży palec u nogi znajduje się blisko widza po obu stopach.

filmy, na które czekamy w 2019 roku

Te niezręczne postacie nie są przypadkami, to ikonografia, jak wyjaśnia Bleiberg. Przedstawienia to nie tylko ładne obrazki, to część języka. W egipskich hieroglifach po ciągu liter często pojawia się znak zwany „determinantem”, który nie ma wartości fonetycznej, ale mówi o tym słowie coś bardziej ogólnego. Wyznaczniki nóg odnoszą się do ruchu, wzgórza mają do czynienia z ziemią, a mężczyźni i kobiety odwołują się do imion, zawodów lub innych słów odnoszących się do ludzi. Ponieważ nie są to rysunki artystyczne, ale raczej symbole języka, determinatywom mniej zależy na dokładności anatomicznej niż na ukazaniu wszystkich cech wyróżniających. Kiedy te konwencje zostały opracowane, niewiele mogły się zmienić, ponieważ musiały pozostać łatwo rozpoznawalne jako wskazówki językowe.

Na tych ścianach grobowców lub świątyń „prawie wszystko w reliefie można również odczytać jako znak hieroglificzny” – mówi Bleiberg. Na przykład obraz mężczyzny jest w rzeczywistości zbyt dużym wyznacznikiem dla gromady hieroglifów obok niego.

Nawet jeśli postać nie działa jako determinant, często nadal posiada wiele statycznych, stylizowanych cech, które przez wieki pozostały charakterystyczne dla sztuki egipskiej. Ma to związek z tym, co Egipcjanie uważali za intencję ich rzeźb, rysunków i rzeźb.

„W Egipcie nie ma artystów. Ideałem jest skopiowanie rzeźb, które zostały pierwotnie wykonane przez [boga] Ptaha, który ją wynalazł” – wyjaśnia Bleiberg. Na przykład klasyczne przedstawienie siedzącego króla można znaleźć praktycznie w każdej dynastii. Poza jest taka sama, podobnie jak idealizacja wyglądu ważnej postaci. Władcy zawsze wydają się młodzi i piękni, ale niepozorni i ubrani. Wyjątki od tego wskazują nie eksperymentowanie z formą, ale niski status. Nienazwani, nieważni pracownicy mogą być nadzy lub starzy, ponieważ nie muszą odzwierciedlać tradycji.

W zachodnich dziełach sztuki jesteśmy nauczeni wnioskować, że większe obiekty znajdują się bliżej widza, mimo że w rzeczywistości cały obraz jest płaski. Starożytni Egipcjanie nie stosowali tego rodzaju wymuszonej perspektywy. Zamiast tego użyli skali hieratycznej, która używa rozmiaru do oznaczenia ważności. Królowie są ukazani więksi niż wszyscy, nawet królowe, z wyjątkiem bogów.

„Istnieje perspektywa egipska, po prostu czyta się ją inaczej” – mówi. „Zostaliśmy uwarunkowani, aby zrozumieć znikający punkt, który Grecy wymyślili jako naturalny. Ale to nie jest bardziej realne niż cokolwiek innego; po prostu wiemy, jak to czytać”.

Domena publiczna

Chociaż egipskie posągi i dzieła sztuki, które przedstawiają postacie jako statyczne, mogą wydawać się uproszczone, zostały celowo wykonane w taki sposób. Bez ruchu mogą istnieć poza sferą czasu.

joe biden prawo i porządek svu
Zobacz obraz | gettyimages.com

W ten sposób bezpośrednio kontrastują ze sztuką starożytnej Grecji, gdzie rzeźby dążyły do ​​coraz większego ruchu w swoich posągach, czego przykładem jest miotacz dyskiem:

Wikimedia Commons // CC BY 2.5

Grecy cenili sztukę za umiejętność uchwycenia jednej chwili w czasie, podczas gdy Egipcjanie idealizowali ponadczasowość. „To ma trwać wiecznie” – mówi Bleiberg.