Skąd wzięło się wyrażenie „czerwony śledź”?

Być może widziałeś czerwonego śledzia w ostatniej książce lub filmie, ale prawdopodobnie uświadomiłeś sobie to dopiero po fakcie. Te wprowadzające w błąd wskazówki mają na celu nakłonienie cię do wyciągnięcia błędnego wniosku i są popularną sztuczką wśród gawędziarzy wszelkiego rodzaju.

Jeśli widziałeś lub czytałeś serię o Harrym Potterze – a naprawdę, kto nie? – to możesz przypomnieć sobie niektóre z wielu przypadków, w których J.K. Rowling zastosowała to literackie narzędzie. Ten ujmujący zwrot akcji dotyczący charakteru postaci Snape'a, na przykład, jest prawdopodobnie jednym z najdłużej działających czerwonych śledzi, jakie kiedykolwiek napisano.

Czasami nie są nawet subtelne. Tajemnica morderstwa Agathy ChristieA potem nie było żadnychbezpośrednio wspominaczerwony śledźw odniesieniu do śmierci postaci, a posąg czerwonego śledzia pojawia się w Lemony Snicket'sSeria niefortunnych zdarzeń. Być może najbardziej rażąco, postać z kreskówkiSzczenię o imieniu Scooby-Dooktóry nieustannie był obwiniany za niezliczone zbrodnie, został nazwany – zgadłeś – Red Herring.

Ale skąd pochodzi to literackie urządzenie i dlaczego nosi imię ryby? Trochę tła: śledzie mają naturalnie srebrzysty odcień, ale po wędzeniu stają się czerwonawo-brązowe. Na długo przed wynalezieniem lodówek zrobiono to, aby przechowywać ryby przez wiele miesięcy. Mogą też być dość śmierdzące. Jak wskazuje blog io9 Gizmodo, wierzono, że w XVII wieku czerwone śledzie były ciągnięte po ziemi, aby pomóc trenować ogary do węszenia zdobyczy. Inna teoria głosiła, że ​​zbiegli więźniowie używali ryb do zatarcia śladów i zmylenia psów, które ich śledziły.

Jednak io9 zauważa, że ​​czerwony śledź był faktycznie używany do szkolenia koni, a nie psów i tylko wtedy, gdy preferowany wybór – martwy kot – nie był dostępny. Pomysł polegał na tym, że konie przyzwyczaiłyby się do podążania śladami zapachowymi, co z kolei zmniejszy prawdopodobieństwo, że będą się bały podczas „podążania za psami wśród hałasu i zgiełku polowania na lisy”, zauważa brytyjski etymolog i pisarz Michael Quinion. kto badał pochodzenie frazyczerwony śledź.

Rzeczywiste pochodzenie figuratywnego znaczenia tego wyrażenia sięga początków XIX wieku. Mniej więcej w tym czasie angielski dziennikarz William Cobbett napisał prawdopodobnie fikcyjną historię o tym, jak jako chłopiec używał czerwonego śledzia, aby zrzucić psy z zapachu zająca. Rozwinął tę anegdotę i wykorzystał ją do krytyki niektórych kolegów dziennikarzy. „Użył tej historii jako metafory, by skrytykować prasę, która dała się zwieść fałszywym informacjom o rzekomej klęsce Napoleona” – pisze Quinion na swoim blogu. „To spowodowało, że odwrócili uwagę od ważnych spraw wewnętrznych”.

Według Quiniona, rozszerzona wersja tej historii została wydrukowana w 1833 roku i stamtąd rozprzestrzenił się idiom. Chociaż wiele osób lepiej zna czerwone śledzie w popkulturze, pojawiają się one również w sferach politycznych i wszelkiego rodzaju debatach. Robert J. Gula, autorNonsens: czerwone śledzie, słomianie i święte krowy: jak nadużywamy logiki w naszym codziennym języku, definiuje czerwonego śledzia jako „szczegół lub uwagę wstawioną do dyskusji, celowo lub nieumyślnie, która odwraca dyskusję”.

Celem jest odwrócenie uwagi słuchacza lub przeciwnika od oryginalnego tematu i jest to uważane za rodzaj błędnego rozumowania – lub, bardziej fantazyjnie, logiczny błąd. Ta aplikacja zczerwony śledźwydaje się być bardziej zgodny z jego pierwotnym zastosowaniem, ale jak zauważa Quinion: „Nie zmienia to w żaden sposób sensu”czerwony śledź, oczywiście: zbyt długo była to stała część naszego słownictwa, żeby to się zmieniło. Ale przynajmniej znamy teraz jego pochodzenie. Przyjęto kolejną niejasną etymologię.