Rekompensata Za Znak Zodiaku
Podstawa C Celebryci

Dowiedz Się Kompatybilności Za Pomocą Znaku Zodiaku

Artykuł

9 dziwnych zastosowań starożytnych egipskich mumii

najwyższy-lider-limit'>

Większość ludzi widziała prawdziwą egipską mumię tylko w muzeum; fikcyjne mumie są oczywiście w sklepach z filmami, literaturą i kostiumami na Halloween. Ale w minionych stuleciach mumie były wykorzystywane do różnych wynalazczych zastosowań: w sztuce i handlu, nauce i rozrywce, a być może nawet jako papier.

Wiele z tych zastosowań i nadużyć wywodzi się z Egiptomanii, która opanowała Europę i Amerykę przez cały XIX wiek, zapoczątkowanej inwazją Napoleona na ten kraj w 1798 r. i podtrzymywanej przez szereg niesamowitych odkryć archeologicznych. W latach trzydziestych XIX wieku zachodni Europejczycy i Amerykanie z wyższej klasy zaczęli napływać do Egiptu w poszukiwaniu skarbów, a mumie stały się główną nagrodą – traktowaną jako symbol egzotycznego uroku całego kraju i ogólnie „tajemnic Orientu”. Szaleństwo mumii posunęło się do punktu, w którym, jak zauważa egiptolog Beverley Rogers, w 1833 r. mnich ojciec Géramb zwrócił się do ówczesnego władcy Egiptu, Mohammeda Alego, „nie byłoby godne szacunku, po powrocie z Egiptu, pokazywać się w Europie bez w jednej ręce mumia, w drugiej krokodyl”.

co jest zamknięte w dzień pamięci?

Przeczytaj kilka lekcji o tym, jak niepokojąco pomysłowi mogą być nasi prapradziadkowie.

1. DLA MEDYCYNY

Choć może się to wydawać dziwne, ludzie we wczesnej nowożytnej Europie często praktykowali rodzaj kanibalizmu dla zdrowia. Według historyka Richarda Sugga: „Do końca XVIII wieku ludzkie ciało było powszechnie akceptowanym środkiem terapeutycznym. Najpopularniejszymi metodami leczenia były ciała, kości lub krew, a także różne rodzaje mchu, które czasami można znaleźć na ludzkich czaszkach”.

Mumia, często sprzedawana jako „mumia” (mylące słowo, które odnosi się również do bitumu, którym balsamowano mumie), była nakładana na skórę lub sproszkowana i mieszana z napojami jako lek na siniaki i inne dolegliwości. Wiara mogła pochodzić od starożytnych, takich jak Pliniusz Starszy, który napisał, że bitum używany do balsamowania mumii ma właściwości lecznicze. Sugg mówi, że wśród zwolenników byli francuski król Franciszek I, a także Francis Bacon, który napisał, że „mumia ma wielką siłę w zatamowaniu krwi”. Mumia stała się tak wielkim biznesem, że zaczęto handlować fałszywymi mumiami – zrobionymi ze straconych przestępców, niewolników, żebraków i wielbłądów – tylko po to, by nadążyć za popytem, ​​podobnie jak dzisiejszy rynek podrabianych leków.

2. NA STRONACH

Potrzebujesz pomysłu na motyw przewodni na następne spotkanie? Dlaczego nie wziąć kartki (albo szmaty?) z epoki wiktoriańskiej i urządzić przyjęcie z okazji rozwijania mumii, co dokładnie tak brzmi. Chociaż szaleństwo jest czasami przesadzone – nie jest tak, że każdy arystokrata patrzył, jak kuzyn Tutenchamona rozpakowuje sherry w swoim salonie – te przyjęcia były nierzadką cechą XIX-wiecznego życia Brytyjczyków, zwłaszcza wśród tych, którzy uważali się za bardziej uczonych.

Według Rogersa rozpakowywanie mumii jako wydarzenie towarzyskie naprawdę zaczęło się w Wielkiej Brytanii w latach 20. XIX wieku, dzięki Giovanniemu Belzoniemu, który stał się sprzedawcą antyków. Belzoni wyrobił sobie markę w kręgach mających obsesję na punkcie Egiptu po tym, jak w imieniu brytyjskiego konsula Henry'ego Salta zorganizował usunięcie kilku ogromnych egipskich artefaktów. W 1821 r. zorganizował publiczne rozpakowywanie mumii w ramach wystawy egipskich antyków w pobliżu Piccadilly Circus. Impreza okazała się ogromnym sukcesem – w samym dniu otwarcia wzięło udział ponad 2000 osób. Jednym z uczestników był londyński chirurg i uczony Thomas Pettigrew, który był tak zakochany w spektaklu, że zaczął prowadzić własne publiczne, biletowane rozwijanie, zwykle z towarzyszącym wykładem.

Chociaż czasami pojawiał się element poważnej nauki (Pettigrew napisał później pierwszą książkę o studiach nad mumią,Historia mumii egipskich,w 1834 roku i zyskali przydomek „Mumia Pettigrew”), gawk-czynnik był zwykle większy. Nie tylko same mumie były fascynujące (choć nieco cierpkie), ale ich opakowania często zawierały cenne talizmany i amulety leżące w ciele i wokół niego.

Członkowie wyższej klasy skopiowali Pettigrew, a pomysł rozprzestrzenił się, organizując imprezy odpakowujące zarówno w dużych salach, jak iw prywatnych domach. Według Rogersa: „Często mumia pochodziła z własnej kolekcji gospodarza, a zaproszenia były takie, jak te wystosowane przez Lorda Londesborougha w 1850 roku, który obiecał „mumię z Teb, która zostanie rozwinięta o wpół do drugiej”. Potraktujcie to w wersji wiktoriańskiej. rozpakowywania.

3. JAKO PIGMENT FARBY

Brzmi to jak miejski mit, ale tak nie jest: od około XVI wieku pigment zwany brązem mumii, wytwarzany ze zmielonych mumii, był popularnym wyborem dla europejskich artystów. Delacroix używał go, podobnie jak brytyjski portrecista Sir William Beechey, i był szczególnym ulubieńcem prerafaelitów. Według uczonego Philipa McCouata w 1712 r. w Paryżu otwarto „sklep z artykułami dla artystów, zwany żartobliwie „A La Momie”, sprzedający farby i lakiery, a także sproszkowaną mumię, kadzidło i mirrę”. Szczerze mówiąc, nie wszyscy wiedzieli, czym malują. Kiedy dowiedział się o tym artysta Edward Burne-Jones, urządził mały pogrzeb tubki farby w swoim ogrodzie.

4. JAKO WYPOSAŻENIE WNĘTRZ

Wycieczki do Egiptu były tak popularne wśród wyższych klas XIX wieku, że mumie były często pokazywane w domu jako pamiątki, zwykle w salonie lub gabinecie, a czasami nawet w sypialniach. Rogers zauważa, że ​​ręce, stopy i głowy mumii były często wystawiane w całym domu, często w szklanych kopułach na kominkach. (Pisarz Gustave Flaubert był nawet znany z tego, że trzymał nogę mumii na swoim biurku). Mumie były również wystawiane w firmach: jeden z chicagowskich sklepów ze słodyczami podobno przyciągnął klientów w 1886 roku, pokazując mumię, o której mówiono, że jest „córką faraona, która odkryła Mojżesza w sitowie”.

5. NA PAPIERZE

Jest to kontrowersyjna kwestia wśród tych, którzy studiują historię papiernictwa, ale według niektórych badaczy papiernie na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych importowały opakowania z mumii jako materiał źródłowy w połowie XIX wieku. (Nie jest to aż tak szalone, jak mogłoby się wydawać: boom na materiały drukowane znacznie zwiększył apetyt Ameryki na papier na początku XIX wieku, a pulpę drzewną wprowadzono dopiero po braku szmatek w latach 50. XIX wieku. W międzyczasie mumii było stosunkowo dużo. ) Historia jest dyskusyjna: źródła są niejasne i chociaż historycy odkryli gazety i gazety, które twierdzą, że są drukowane na opakowaniach mumii, twierdzenie to nie jest kuloodporne: może to być żart lub, jak to często bywa w przypadku mumii , przebiegły chwyt reklamowy.

Nawiasem mówiąc, pokrewna historia, że ​​mumie były spalane na paliwo kolejowe, jest prawie na pewno żartem wymyślonym przez Marka Twaina. WNiewinni za granicą, Twain opisał egipskie przedsiębiorstwa kolejowe używające paliwa „składającego się z mumii sprzed trzech tysięcy lat, kupowanych w tym celu za tonę lub na cmentarzu” i donosił, że „czasami słyszy się bluźnierczy inżynier wołającego drobiazgowo: „D-na tych plebejuszy”. , nie płoną warte ani centa — zemdleją królem!'”

6. Jako rekwizyty sceniczne

Mumie są oczywiście znanym symbolem romantycznej okropności w literaturze i horrorach, ale ich zastosowanie w magii scenicznej jest dziś mniej znane. Jednak to samo poczucie egzotyki i strachu, które sprawiły, że sprawdzały się tak dobrze na ekranie, sprawiły, że były również skuteczne jako rekwizyty sceniczne. Nie miało nawet znaczenia, czy były prawdziwe.

co Vanna White robiła przed kołem fortuny?

W latach 20. XX wieku na pokazach scenicznych pojawiła się wymyślna podróbka znana jako „Luksorska Mumia” z magiem o imieniu Tampa. WedługNew York Times, mumia pierwotnie należała do właściciela teatru wodewilowego Alexandra Pantagesa, „który twierdził, że był widzącym i prorokiem o imieniu Ra Ra Ra”. Kiedy mumia „występowała” z Tampą, odpowiadała na pytania przekazywane przez urządzenie przypominające telefon. (Brak słowa o tym, jak starożytny Egipcjanin potrafił mówić po angielsku.)

7. NA NAWÓZ

Miliony zwierząt w starożytnym Egipcie były mumifikowane, aby składać ofiary bogom i boginiom. Ibis i pawiany były święte dla Thota, ptaki drapieżne dla Horusa, a koty dla bogini Bastet. Szczególnie dużo kocich mumii było tak obfitych, że pod koniec XIX wieku angielskie firmy kupowały je z Egiptu do celów rolniczych. Według jednego konta jedna firma kupiła około 180 000 mumii kotów ważących 19 ton, które następnie zostały sproszkowane na nawóz i rozrzucone na polach Anglii. Jedna z czaszek z tej przesyłki znajduje się obecnie w dziale historii naturalnej Muzeum Brytyjskiego.

8. JAKO FAŁSZYWE RELIKI

Po tym, jak Joanna d'Arc została spalona na stosie w 1431 r., jej oprawcy postanowili, że nie pozostanie po niej żaden ślad – spalili jej ciało po raz drugi, a następnie wyrzucili to, co zostało w Sekwanie. Ale w 1867 r. na strychu pewnej paryskiej apteki pojawił się słoik z napisem „Szczątki znalezione pod stosem Joanny d'Arc, dziewicy orleańskiej”. Został uznany przez kościół za autentyczny, a następnie wystawiony w muzeum prowadzonym przez archidiecezję Tours. Jednak w 2007 roku testy przeprowadzone przez naukowca medycyny sądowej Philippe'a Charliera wykazały, że zawartość słoika wyprzedziła Joan o tysiące lat: w rzeczywistości były to ludzkie żebro i kocia kość udowa, oba pochodzące ze starożytnych egipskich mumii.

9. DO ZBIORU ŚRODKÓW

Massachusetts General Hospital był miejscem pierwszej publicznej operacji z użyciem nowoczesnego środka znieczulającego, która miała miejsce w 1846 roku w amfiteatrze znanym jako Ether Dome. Ale to miejsce jest także domem dla czegoś, czego zwykle nie widuje się w szpitalu – egipskiej mumii.

Dobrze zachowany Padihershef przybył do Massachusetts General w 1823 roku jako prezent od miasta Boston. Mumia została pierwotnie podarowana miastu przez holenderskiego kupca na początku XIX wieku (podobno kupił ją, aby zaimponować swoim teściom), a miasto przekazało ją raczkującemu wówczas Massachusetts General Hospital, aby pomóc mu zebrać fundusze. Według szpitala, Padihershef został wystawiony w „Mr. Repozytorium Sztuki Doggetta w Bostonie, gdzie „setki ludzi zapłaciło 0,25 dolara, aby zobaczyć pierwszą kompletną ludzką mumię egipską w USA”. Padihershef następnie udał się na roczną wycieczkę po Wschodnim Wybrzeżu, aby zebrać jeszcze więcej pieniędzy dla szpitala, zanim zajął swoje miejsce w Ether Dome w czasie, aby być świadkiem tworzącej historię operacji 16 października 1846 roku. Jest tam do dziś.