8 bitew stoczonych po zakończeniu wojny

Przed rewolucją technologiczną i nowoczesną łatwością komunikacji błyskawicznej wiadomości o zawieszeniu broni nie zawsze rozchodziły się tak szybko, jak było to potrzebne. W innych przypadkach generałowie mogli dojść do porozumienia, podczas gdy żołnierze na obrzeżach ich terytorium nie zgodzili się. Oto kilka przykładów bitew stoczonych po zakończeniu wojny.

1. Bitwa o Nowy Orlean

Bitwa o Nowy Orlean jest często pamiętana jako jedno z najbardziej decydujących amerykańskich zwycięstw w wojnie 1812 roku. Często jest również pamiętana jako niesławna bitwa stoczona po zakończeniu wojny, chociaż jej przydomek jest tylko w połowie prawdziwy. To prawda, że ​​bitwa stoczona 8 stycznia 1815 r. miała miejsce po podpisaniu traktatu genteńskiego w Belgii 24 grudnia 1814 r., a nawet po ratyfikacji traktatu przez księcia regenta (przyszłego króla Jerzego IV). ). Ale prezydent James Madison i amerykański Senat nie ratyfikowali traktatu do 16 lutego, co pozwoliło bitwie nabrać dyskusyjnego poziomu taktycznego znaczenia.

2. Bitwa pod Pragą

Bitwa o Pragę faktycznie rozpoczęła się przed końcem wojny trzydziestoletniej. Większość Europy była uwikłana w długi, zawiły konflikt o główne różnice religijne i polityczne. Podczas gdy delegacja przedstawicieli różnych narodów spotkała się w Münster i Osnabrück, armia szwedzka rozpoczęła oblężenie Pragi.

Zarówno rozmowy pokojowe, jak i bitwa ciągnęły się miesiącami. Postępowanie dyplomatyczne doprowadziło do serii traktatów, znanych jako pokój westfalski, które zmieniły europejskie granice polityczne i utrwaliły uznanie na kontynencie niektórych swobód religijnych. Chociaż szwedzcy delegaci podpisali traktat z Osnabrück 24 października 1648 r., kończący wrogość ze Świętym Cesarstwem Rzymskim i jego sojusznikami, szwedzkie wojska walczyły jeszcze przez osiem dni, zanim 1 listopada dotarły do ​​Pragi wieści.

wszyscy żołnierze idą do nieba?

3. Bunt Pontiaca

Rebelia Pontiaca nie była pojedynczą bitwą. Była to raczej kontynuacja wojny siedmioletniej (1754-1763). Konflikt szalał na całym świecie, ale na teatrze północnoamerykańskim francuscy koloniści mieli przewagę liczebną wobec Brytyjczyków. Zwerbowali ciężko do posiłków z grup rdzennych Amerykanów, którzy mieli pretensje do brytyjskich kolonistów. Kiedy wojna się skończyła i Francja oddała znaczną część swojego dawnego terytorium Wielkiej Brytanii, polityka gubernatorów kolonialnych niepokoiła lokalne plemiona rdzennych Amerykanów. Wojownicy z całych Wielkich Jezior i sąsiednich regionów połączyli siły, aby zmusić Brytyjczyków do opuszczenia ich terytorium, dowodzeni przez przywódcę Ottawy, wodza Pontiaca.

Działania wojenne nasilały się w ciągu szesnastu miesięcy i doprowadziły do ​​serii negocjacji w latach 1764-1766. W jednym z bardziej niepokojących momentów konfliktu brytyjscy żołnierze podobno wręczyli rdzennym Amerykanom koce zarażone ospą, próbując ich zarazić. z chorobą. Niestety, wielu z nich zmarło na ospę prawdziwą, choć to, czy epidemię można przypisać zakażonym kocom, nie jest rozstrzygające.

4. Fort Bowyer

Atak na Fort Bowyer jest mniej znany i mniej celebrowany niż jego poprzednik w Nowym Orleanie, być może po części dlatego, że był to porażka Amerykanów. Po rozgromieniu przez wojska Andrew Jacksona na plantacji Chalmette pod Nowym Orleanem brytyjski kontyngent liczący co najmniej 3000 żołnierzy popłynął na wschód i osiadł na fortyfikacji palisadowej na krawędzi Mobile Bay. Oblegali fort, aż jego dowódca poddał się 11 lutego 1815 roku, ale zwycięstwo było krótkotrwałe. Kilka dni po tym, jak Brytyjczycy przejęli kontrolę, wiadomość o traktacie z Gandawy w końcu dotarła na południe, a Fort Bowyer został zwrócony siłom amerykańskim.

5. Bitwa pod Palmito Ranch

Chociaż Robert E. Lee poddał swoją armię w Appomattox 9 kwietnia 1865 r., a nowo mianowany prezydent Johnson ogłosił oficjalne zakończenie działań wojennych 10 maja, wojna secesyjna trwała w Teksasie. W pobliżu portu w Zatoce Los Brazos de Santiago, wzdłuż Rio Grande, siły Unii i Konfederacji ścierały się przez około 24 godziny w dniach 12 i 13 maja 1865 roku. O dziwo, bitwa przerwała trwający pokój w Teksasie. Na początku roku przeciwne strony uznały daremność dalszych walk i założyły nieformalny pokój.

Co dziwniejsze, ta późna potyczka mogła obejmować siły międzynarodowe. Chociaż zapisy historyczne pozostają niejednoznaczne, podczas bitwy zgłoszono strzały ze strony meksykańskiej, potencjalnie od sił meksykańskich zainteresowanych handlem Konfederacji, a nawet od członków francuskiej Legii Cudzoziemskiej stacjonującej wzdłuż granicy.

6. CSSShenandoah

Ten statek Konfederacji przejął lub zatopił 38 statków handlowych Unii podczas aktywnego rozmieszczenia, które trwało sześć miesięcy po kapitulacji Lee. Ponieważ na otwartym morzu trudno było o wiarygodne wiadomości, kapitan i załoga statkuShenandoahnie byli pewni, że Konfederacja upadła i nadal ścigała statki Unii przez Pacyfik. W miesiącach letnich statek zatopił lub przechwycił 21 statków, w tym 11 wielorybników Unii na wodach subarktycznych, w ciągu siedmiu godzin, sytuując tym samym ostatnie ujęcia wojny secesyjnej gdzieś na Aleutach.

dlaczego dostaję gęsiej skórki, kiedy słucham muzyki?

2 sierpnia 1865 rShenandoahnatknął się na brytyjską barkę i dowiedział się, że wojna się skończyła. W odpowiedzi statek popłynął na południe wokół Przylądka Horn i na północ do Liverpoolu, gdzie ostatecznie złożył formalną kapitulację 7 listopada 1865 roku. Jednak oficerowie i członkowie załogi przez lata nie byli w stanie wrócić do Stanów Zjednoczonych, aby uniknąć oskarżenia o piractwo.

7. Wytrwałość Onody

Rozkazy Hiroo Onody były jasne: chronić filipińską wyspę Lubang przed atakiem wroga i nie poddawać się w żadnych okolicznościach. Pilnie wypełniał te rozkazy i nadal robił to 29 lat po zakończeniu II wojny światowej. Onoda i trzej inni żołnierze przeżyli i odmówili poddania się alianckiej okupacji wyspy, począwszy od 1945 roku, i ukrywali się w górach przez następne trzy dekady, angażując się w działania partyzanckie z lokalnymi urzędnikami. Zaraz po zakończeniu wojny i ponownie w 1952 r. nad górami zrzucono ulotki, aby ludzie Onody wiedzieli, że wojna się skończyła, ale doszli do wniosku, że wiadomość ta była aliancką sztuczką i odmówili kapitulacji.

W 1974 roku, po tym, jak trzej towarzysze Onody albo poddali się, albo zostali zabici, a sam Onoda został uznany za zmarłego, japoński student college'u przemierzył okolicę i odkrył Onodę. Wciąż sceptyczny i wierny swoim rozkazom, Onoda odmówił poddania się, dopóki jego były dowódca nie wydał polecenia. Major Yoshimi Taniguchi, który obecnie pracował jako księgarz, poleciał na Filipiny i formalnie zwolnił Onodę z obowiązku.

co powinienem mieć w mojej kuchni

Choć być może najsłynniejszym japońskim obrońcą, Onoda nie był jedynym, ani nawet ostatnim, którego odnaleziono. Shoichi Yokoi odkryto na Guam w 1972 roku, a Teruo Nakamura w Indonezji dziewięć miesięcy po uwolnieniu Onody.

8. Bitwa o zamek Itter

Pięć dni po samobójstwie Hitlera w swoim berlińskim bunkrze, antynazistowscy żołnierze niemieccy dołączyli do sił amerykańskich, by bronić austriackiego zamku przed 17. Dywizją Grenadierów Pancernych Waffen-SS. W zamku, podległym więzieniu obozu koncentracyjnego Dachau, w czasie okupacji hitlerowskiej przebywali wybitni więźniowie francuscy.

W przeglądzie powieściowego opisu konfliktu autorstwa Stephena Hardinga:Codzienna BestiaAndrew Roberts sugeruje, że ta dziwna bitwa jest doskonałą pożywką dla Hollywood: wydarzenie jest zarówno jedynym znanym przykładem obrony średniowiecznego zamku przez amerykańskie siły, jak i znaczących sił amerykańskich i niemieckich walczących razem podczas II wojny światowej. Jednak ta przedwczesna bitwa nie była ostatnią w wojnie; gruzińskie powstanie na Texel trwało przez kolejne 15 dni.

Koniec wojny często rozpoczyna skomplikowany okres. Nierozwiązane napięcia z jednej wojny doprowadzą do drugiej – jak między obiema wojnami światowymi – lub miny i inne przemieszczone uzbrojenie mogą spowodować straty wiele lat po fakcie (jak na Bałkanach i na Sri Lance). W innych przypadkach traktaty nie satysfakcjonują zaangażowanych stron, a działania partyzanckie trwają nadal, podobnie jak na granicy Indii i Pakistanu. Historia pełna jest przykładów bitew, które trwają długo po zakończeniu wojny.