15 Post-Harry Potter Revelations z Pottermore

Od J.K. Rowling uruchomiła Pottermore w 2012 roku,Harry Potterautorka systematycznie odsłania tajemnice czarodziejskiego świata, zagłębiając się w historie ukochanych (i niektórych nie tak ukochanych) postaci oraz omawiając swoje przemyślenia na temat książek i postaci. Oto kilka rzeczy, których się nauczyliśmy.

1. PIERWSZE SPOTKANIE POTTERS I DURSLEYS BYŁO KATASTROFĄ.

Petunia od dawna nienawidziła bycia w cieniu swojej siostry wiedźmy, a jej narzeczony i przyszły mąż, Vernon Dursley, nienawidził wszystkich rzeczy, które nie były całkowicie normalne – więc mieli predyspozycje do nienawiści do wszystkich magicznych rzeczy. Ale to pierwsze spotkanie pary z Lily i Jamesem naprawdę ugruntowało tę postawę:

James był rozbawiony Vernonem i popełnił błąd, pokazując to. Vernon próbował traktować Jamesa protekcjonalnie, pytając, jakim samochodem jeździ. James opisał swoją wyścigową miotłę. Vernon przypuszczał głośno, że czarodzieje muszą żyć z zasiłku dla bezrobotnych. James opowiedział o Gringotcie i fortunie, którą zaoszczędzili tam jego rodzice, w czystym złocie. Vernon nie mógł powiedzieć, czy był wyśmiewany, czy nie, i wpadł w złość. Wieczór zakończył się tym, że Vernon i Petunia wybiegli z restauracji, podczas gdy Lily wybuchnęła płaczem, a James (trochę zawstydzony) obiecał pogodzić się z Vernonem przy najbliższej okazji.

Oczywiście nigdy nie zadośćuczyniono. Petunia nie poprosiła Lily, by była druhną na jej ślubie, a Rowling pisze: „Vernon odmówił rozmowy z Jamesem na przyjęciu, ale opisał go, w zasięgu jego słuchu, jako 'jakiś rodzaj amatorskiego magika'”. para nie była obecna na ślubie Jamesa i Lily, a ostatni list, który Petunia otrzymała od magicznej pary – ogłoszenie o narodzinach Harry'ego – trafił do kosza.

Ciekawostka: Rowling ujawnia, że ​​chociaż wiele innych postaci przeszło zmiany imion, imiona Petunii i Vernona zostały ustalone od samego początku. „«Vernon» to po prostu imię, na którym nigdy nie zależało mi” — pisze. „Petunia to imię, które zawsze nadawałam nieprzyjemne postacie kobiece w grach w wymyślenie, w które grałam z moją siostrą Di, kiedy byłyśmy bardzo młode. … Nazwisko „Dursley” zostało zaczerpnięte z tytułowego miasta w Gloucestershire, które nie jest bardzo daleko od miejsca, w którym się urodziłem. Nigdy nie byłem w Dursley i spodziewam się, że jest pełen uroczych ludzi. Przemawiał raczej dźwięk słowa, niż skojarzenie z miejscem”.

2. TOŻSAMOŚCI WSZYSTKICH MINISTRÓW MAGII.

Ministerstwo Magii zostało założone w 1707 roku (przejęło funkcję Rady Czarodziejów jako organ zarządzający społeczności czarodziejów). Rowling wymieniła wszystkich ministrów magii od tego czasu, wraz z krótkimi opisami ich czasu urzędowania. Do naszych faworytów należą Basil Flack (1752), „Najkrótsza służba kaznodziejska. Trwało dwa miesiące; zrezygnował po połączeniu sił goblinów z wilkołakami”; Evangeline Orpington (1849-55), „Dobra przyjaciółka królowej Wiktorii, która nigdy nie zdawała sobie sprawy, że jest czarownicą, nie mówiąc już o ministrze magii”; i Wilhemina Tuft (1948-59), „Wesoła wiedźma, która przewodniczyła okresowi mile widzianego pokoju i dobrobytu. Zmarła w biurze po zbyt późnym odkryciu alergii na krówki o smaku Alihotsy.

najwięcej zwycięstw NHL w sezonie

3. KORNELIUSZ KRONIK ODDAŁ SOBIE NAJWYŻSZY HONOR ŚWIATA CZARÓW.

Order Merlina Pierwszej Klasy przyznawany jest za „‚akty wybitnego odwagi lub wyróżnienia’ w magii”. Dumbledore otrzymał nagrodę – złoty medal na zielonej wstążce – za pokonanie Mrocznego Czarodzieja Grindlewalda, z decyzją, z którą wszyscy się zgadzali. Ale kiedy Korneliusz Knot, minister magii, przyznał go sobie za „karierę, którą wielu uważało za mniej niż wybitną”, „w społeczności czarodziejów było sporo szemrania”.

4. UMBRIDGE MIAŁA BRATA charłaka i mugolską mamę!

Nigdy nie zgadłeś z książek, że nienawidząca Błotnej Krwi, wszechobecna ropucha Dolores Umbridge nie była czystą krwią. Ale Umbridge była półkrwi, najstarszym dzieckiem i jedyną córką czarodzieja Orforda Umbridge i mugolki Ellen Cracknell. Jej brat był charłakiem. Jej rodzice nie byli szczęśliwi i, jak pisze Rowling, „Dolores potajemnie pogardzała nimi obojgiem”:

Orford za brak ambicji (nigdy nie awansował i pracował w Departamencie Utrzymania Magii w Ministerstwie Magii) i jej matce, Ellen, za jej lekkomyślność, bałagan i mugolski rodowód. Zarówno Orford, jak i jego córka obwiniali Ellen za brak zdolności magicznych brata Dolores, w wyniku czego gdy Dolores miała piętnaście lat, rodzina podzieliła się na pół, Orford i Dolores pozostali razem, a Ellen zniknęła z powrotem w mugolskim świecie z synem. Dolores nigdy więcej nie zobaczyła swojej matki ani brata, nigdy nie mówiła o żadnym z nich i odtąd udawała wszystkim, których spotkała, że ​​jest czystej krwi.

Esej wyjaśnia, jak Umbridge wspinała się na rakietę przez Ministerstwo Magii, opisuje jej niepowodzenie w znalezieniu męża i wyjaśnia, w jaki sposób znalazła się po stronie Voldemorta podczas jego przejęcia. Całość można przeczytać tutaj.

5. MINERVA MCGONAGALL MIAŁ Smutne dzieciństwo.

Minerva McGonagall, przyszła nauczycielka i dyrektorka Transmutacji Hogwartu, była pierwszym dzieckiem wielebnego Roberta McGonagall, mugola i Isobel Ross, wiedźmy. Był tylko jeden problem: Isobel nie powiedziała Robertowi, że jest czarownicą, aż do narodzin Minerwy, co złamało zaufanie między rodzicami młodej czarownicy. „Minerwa, sprytne i spostrzegawcze dziecko, zobaczyła to ze smutkiem” – pisze Rowling:

Minerva była bardzo blisko ze swoim mugolskim ojcem, którego temperamentem przypominała bardziej niż matkę. Z bólem widziała, jak bardzo zmagał się z dziwną sytuacją rodziny. Wyczuwała też, jak wielkim obciążeniem było dla jej matki przystosowanie się do całkowicie mugolskiej wioski i jak bardzo tęskniła za wolnością przebywania z własnym gatunkiem i niewykorzystywania swoich znacznych talentów. Minerwa nigdy nie zapomniała, jak bardzo płakała jej matka, kiedy w jedenaste urodziny Minerwy nadszedł list o przyjęciu do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie; wiedziała, że ​​Isobel szlocha nie tylko z dumy, ale także z zazdrości.

Ta wiedza bezpośrednio wpłynęła na życie McGonagall po Hogwarcie, kiedy poznała mugola o imieniu Dougal McGregor, „przystojnego, mądrego i zabawnego syna miejscowego farmera”. Zakochali się, a kiedy się oświadczył, McGonagall się zgodziła. Ale tej samej nocy zdała sobie sprawę, że ich miłość nigdy nie może być, ponieważ „Dougal nie wiedział, czym ona, Minerwa, naprawdę była… Minerwa z bliska była świadkiem tego rodzaju małżeństwa, jakie mogłaby mieć, gdyby poślubiła Dougala. To byłby koniec wszystkich jej ambicji; oznaczałoby to zablokowanie różdżki, a dzieci nauczyłyby kłamać, może nawet własnemu ojcu. Nie oszukiwała się, że Dougal McGregor będzie towarzyszył jej do Londynu, podczas gdy ona codziennie chodziła do pracy w Ministerstwie. Nie mógł się doczekać odziedziczenia farmy ojca.

Zerwała zaręczyny, nie mówiąc mu dlaczego – gdyby naruszyła Międzynarodowy Statut Tajemnicy, straciłaby pracę w Ministerstwie, „za którą go zrezygnowała” – pisze Rowling. – Zostawiła go zdruzgotanego i trzy dni później wyruszyła do Londynu.

6. DLACZEGO HARRY NIE ZAWSZE OGLĄDAŁ TESTRALE.

To coś, co niepokoiło wielu m.inHarry Potterfan: Jeśli testrale są „niewidzialne dla wszystkich, którzy nigdy nie zostali naprawdę dotknięci śmiercią” i jeśli każdy, kto widział, jak ktoś umiera, może je zobaczyć, dlaczego Harry nie mógł ich zobaczyć po śmierci swoich rodziców lub po tym, jak był świadkiem morderstwa Cedrika w cmentarz?

Chociaż poruszyła ten temat w wywiadach, Rowling tworzy teraz tę część kanonu, wyjaśniając, że osoba nie tylko musi być świadkiem śmierci, aby zobaczyć testrale, ale musi także „uzyskać emocjonalne zrozumienie, co oznacza śmierć… dokładny moment kiedy pojawia się taka wiedza, bardzo różni się w zależności od osoby”. Harry był tylko dzieckiem, kiedy umarli jego rodzice i dlatego nie mógł tego pojąć. A po śmierci Cedrika minęły tygodnie, „zanim [Harry] przeniósł pełne znaczenie ostateczności śmierci”. Dopiero po tym mógł zobaczyć przerażające (ale „życzliwe i delikatne”) testrale.

7. SYBILL TRELAWNEY WYSZŁA ZA MĄŻ!

Niestety zakończyło się to „nieprzewidzianym zerwaniem, gdy odmówiła przyjęcia nazwiska »Higginbottom«”. Również zabawne: jednym z jej hobby jest „sherry”.

8. WŁAŚCICIEL LODÓW FLOREAN FORTESCUE ZOSTAŁA UPROWADZONA W RAMACH DZIAŁKI ROWLING ZDECYDOWAŁA SIĘ NIE UŻYWAĆ.

Wielu czytelników książek było zdziwionych porwaniem i zabiciem przez śmierciożerców Floreana Fortescue, czarodzieja, miłośnika magii i właściciela lodziarni, którego Harry spotyka wWięzień Azkabanu. W jednym z dodatków Pottermore, Rowling ujawniła, że ​​„pierwotnie planowała Floreana, aby był kanałem dla wskazówek, które musiałem dać Harry'emu podczas jego poszukiwania Insygniów, dlatego dość wcześnie nawiązałem znajomość… Wyobraziłem sobie historycznie nastawione Florean może mieć trochę informacji w sprawach tak różnorodnych, jak Starsza Różdżka i diadem Ravenclawu, informacje te zostały przekazane rodzinie Fortescue od ich dostojnego przodka”, byłego dyrektora Hogwartu, Dextera Floreana:

Kiedy zbliżałem się do momentu, w którym takie informacje stałyby się konieczne, spowodowałem, że Florean został porwany, mając zamiar znaleźć lub uratować Harry'ego i jego przyjaciół.

w Filadelfii zawsze jest słonecznie

Problem polegał na tym, że kiedy zacząłem pisać kluczowe części Insygniów Śmierci, zdecydowałem, że Phineas Nigellus Black jest o wiele bardziej satysfakcjonującym sposobem przekazywania wskazówek. Informacje Floreana o diademie również wydawały się zbędne, ponieważ mogłem dać czytelnikowi wszystko, czego potrzebował, przeprowadzając wywiad z Szarą Damą.

Tak więc, niestety, Rowling sprawiła, że ​​​​postaci spotkał swój przedwczesny koniec bez żadnego konkretnego powodu. „Nie jest pierwszym czarodziejem, którego zamordował Voldemort, ponieważ wiedział za dużo (lub za mało)”, pisze Rowling, „ale jest jedynym, z powodu którego czuję się winny, ponieważ to wszystko moja wina”.

9. DRACO MALFOY BYŁ PODCHOWANY, BY UWIERZYĆ, ŻE HARRY BYŁ WIELKIM MROCZNYM czarodziejem.

Jedną z wielu teorii, które pojawiły się po tym, jak Harry przeżył klątwę Voldemorta, było to, że Chłopiec, który przeżył, był w rzeczywistości wielkim czarnoksiężnikiem – i do tej teorii przylgnął Lucjusz Malfoy, ojciec Draco. „Pocieszająca była myśl, że on, Lucjusz, może mieć drugą szansę na dominację nad światem, jeśli ten chłopiec Pottera okaże się kolejnym i większym mistrzem czystej krwi” – ​​pisze Rowling. Dlatego Draco zrobił wszystko, aby zaprzyjaźnić się z Harrym w Ekspresie Hogwart:

Odrzucenie przez Harry'ego przyjaznych propozycji Draco oraz fakt, że był już wierny Ronowi Weasleyowi, którego rodzina jest przekleństwem Malfoyów, od razu zwraca Malfoya przeciwko niemu. Draco słusznie zdał sobie sprawę, że dzikie nadzieje byłych Śmierciożerców – że Harry Potter był kolejnym, lepszym Voldemortem – są całkowicie bezpodstawne i od tego momentu zapewniona jest ich wzajemna wrogość.

Rowling ujawnia również, że Draco mógł mieć zupełnie inne nazwisko; Sprytne, Spinks lub Spungen były opcjami.

10. NIEKTÓRZY KREATORY UŻYWAJĄ „Widzących nazewnictwo”.

wHarry Potterświecie, ta „starożytna praktyka czarodziejów” – w której czarownica lub czarodziej obdarzony wzrokiem „przewiduje przyszłość dziecka i zasugeruje trafny pseudonim” – będzie kosztować rodziców dużo złota. Ale Rowling pisze, że to wychodzi z mody.

11. W WIELKIEJ BRYTANII JEST TYLKO JEDEN LICENCJONOWANY WYTWÓRCA PROSZKU FLOO.

Ta substancja, wynaleziona przez Ignatię Wildsmith w XIII wieku, jest wytwarzana w Wielkiej Brytanii przez Floo-Pow, „firmę, której siedziba znajduje się na ulicy Pokątnej i która nigdy nie otwiera drzwi wejściowych”. Cena, 100 sierpów za szufelkę, pozostaje niezmienna od 100 lat. Podobnie jak przepisy na colę i fasolkę po bretońsku, dokładny skład proszku Fiuu, pisze Rowling, jest „ściśle strzeżoną tajemnicą”:

Ci, którzy próbowali „stworzyć własne”, ogólnie nie odnieśli sukcesu. Co najmniej raz w roku Szpital Św. Munga na Magiczne Choroby i Urazy zgłasza coś, co nazywa się urazem „fałszywym kominie” – innymi słowy, ktoś wrzucił domowej roboty proszek do ognia i poniósł konsekwencje. Jak zirytowany uzdrowiciel i rzecznik Świętego Munga, Rutherford Poke, powiedział w 2010 roku: „Ludzie, to dwa sierpy, więc przestańcie być tanimi, przestańcie rzucać sproszkowanymi kłami Runespoor w ogień i przestańcie wysadzać się z komina! Jeśli pojawi się jeszcze jeden czarodziej ze spalonym tyłkiem, przysięgam, że go nie wyleczę. To dwa sierpy za miarkę!”

12. MALFOY NIE ZAWSZE BYLI TAK NIENAWIDZĄCYM mugoli.

Rowling ujawnia w historii rodziny Malfoyów, że w pewnym momencie byli dość blisko mugoli, których uznali za godnych. „Pomimo swojego poparcia dla wartości czystej krwi i bez wątpienia autentycznej wiary w wyższość czarodziejów nad mugolami, Malfoyowie nigdy nie byli ponad przymilaniem się do niemagicznej społeczności, kiedy im to odpowiada” – pisze Rowling. Obejmuje to – zgodnie z pogłoskami – handel mugolskimi pieniędzmi i aktywami, anektowanie mugolskiej ziemi oraz pozyskiwanie mugolskich dzieł sztuki i innych skarbów do rodzinnej kolekcji.

Często spotykali się również w mugolskich kręgach towarzyskich – ale oczywiście tylko zamożni mugole. „Historycznie Malfoyowie dokonali ostrego rozróżnienia między biednymi mugolami a tymi z bogactwem i autorytetem” – pisze Rowling. „Do czasu nałożenia Statutu Tajności w 1692 r. rodzina Malfoyów działała w kręgach wysoko urodzonych mugoli i mówi się, że ich żarliwy sprzeciw wobec nałożenia Statutu wynikał częściowo z faktu, że muszą wycofać się z tej przyjemnej sfery życia społecznego”.

Kiedy Ministerstwo Magii – „nowe serce władzy” – zostało założone, Malfoyowie „wykonali nagłą woltę i stali się tak samo głośnym poparciem dla Statutu, jak każdy z tych, którzy bronili go od samego początku, spiesząc, by zaprzeczyć że kiedykolwiek rozmawiali (lub pobrali się) z mugolami”.

13. LUCIUS MALFOY CHCIAŁEM OŻENIĆ SIĘ Z KRÓLOWĄ.

Nic dziwnego, że członek tego ambitnego i żądnego władzy członka rodziny chciałby zostać członkiem rodziny królewskiej. „Istnieje wiele dowodów sugerujących, że pierwszy Lucjusz Malfoy był nieudanym kandydatem do ręki Elżbiety I, a niektórzy historycy-czarodzieje twierdzą, że późniejszy sprzeciw królowej wobec małżeństwa był spowodowany klątwą narzuconą jej przez udaremnionego Malfoya” – Rowling pisze. To oczywiście wydarzyło się na długo przed tym, jak Malfoyowie zmienili zdanie na temat mugoli, a później skandaliczna historia została „gorąco zaprzeczana przez kolejne pokolenia”.

dlaczego saszetki wyszły z mody

14. FENRIR GREYBACK ZAATAKOWAŁ REMUSA ŁUBINA Z POWODU KTÓREGO POWIEDZIAŁ OJCIEC LUPINA.

Podczas początkowego dojścia Voldemorta do władzy Lyall Lupin, ojciec Remusa, dołączył do Departamentu Regulacji i Kontroli Magicznych Stworzeń, gdzie spotkał Fenrira Greybacka, „który został postawiony w celu przesłuchania w sprawie śmierci dwojga mugolskich dzieci”. Ponieważ rejestr wilkołaków był źle utrzymany, a koledzy Lupina nie widzieli znaków, uwierzyli w twierdzenie Greybacka, że ​​był mugolskim włóczęgą. „Lyall Lupin nie dał się tak łatwo oszukać” – napisała Rowling. „On… powiedział komisji, że Greybacka należy przetrzymywać w areszcie do następnej pełni księżyca, czyli zaledwie dwadzieścia cztery godziny później”. Kiedy jego koledzy śmiali się z niego, Lupin wpadł w złość, nazywając wilkołaki „bezdusznymi, złymi, zasługującymi tylko na śmierć”. Po uwolnieniu Greybacka, powiedział swoim towarzyszom wilkołaków, jak Lupin ich opisał i przysiągł zemstę – co zrobił na krótko przed tym, jak Remus skończył 5 lat.

Gdy [Remus Lupin] spał spokojnie w swoim łóżku, Fenrir Greyback siłą otworzył okno chłopca i zaatakował go. Lyall dotarł do sypialni na czas, by uratować życie syna, wypędzając Greybacka z domu kilkoma potężnymi klątwami. Jednak odtąd Remus miał być pełnoprawnym wilkołakiem.

Lyall Lupin nigdy nie wybaczył sobie słów, które wypowiedział w obecności Greybacka podczas śledztwa… Papugował, co jest powszechne w opinii wilkołaków w jego społeczności, ale jego syn był tym, kim zawsze był — sympatycznym i mądrym — z wyjątkiem za ten straszny okres pełni księżyca, kiedy przeszedł straszliwą przemianę i stał się zagrożeniem dla wszystkich wokół niego. Przez wiele lat Lyall ukrywał przed synem prawdę o ataku, w tym tożsamość napastnika, obawiając się oskarżeń Remusa.

15. AZKABAN MA NAPRAWDĘ MROCZNĄ HISTORIĘ.

Rowling pisze, że wyspa na Morzu Północnym, na której zbudowano więzienie, nigdy nie pojawiła się na żadnej mapie, czarodzieju czy mugolu. Wczesny mieszkaniec, czarownik imieniem Ekrizdis, który praktykował najgorsze rodzaje czarnej magii, zwabił tam mugolskich żeglarzy, torturował ich i zabijał. Kiedy zmarł, zaklęcia maskujące osłabły, a Ministerstwo dowiedziało się o istnieniu wyspy. „Ci, którzy weszli do śledztwa, odmówili później mówienia o tym, co znaleźli w środku”, pisze Rowling, „ale najmniej przerażającą częścią tego było to, że miejsce to było zaatakowane przez dementorów”.

Zobacz też: 12 Post-Potter Revelations J.K. Rowling podzieliła się