12 wstrząsających faktów na temat rzeczy, które nosili

Fakty i fikcja mieszają się w zbiorze opowiadań Tima O’Briena o wojnie w Wietnamie. Postać o imieniu „Tim O’Brien” walczy u boku swoich towarzyszy, podczas gdy inny żołnierz opowiada historię, która zostaje zrewidowana w dalszej części książki. Jak powiedział O’Brien (prawdziwy O’Brien), czasami fikcja mówi prawdę lepiej niż literatura faktu. Tutaj przyglądamy się faktom i tylko faktom.

1. OPARTE NA WŁASNYCH DOŚWIADCZENIACH...

O’Brien służył blisko rok aktywnej walki w ramach 5. batalionu 46. piechoty, w tym w My Lai zaledwie kilka miesięcy po osławionej masakrze. Został ranny w wyniku wybuchu granatu, przez jakiś czas pracował przy biurku i został odesłany do domu w 1970 roku.

dlaczego ceny gazu mają 9 10

2. ... A JEDNAK TWIERDZI, ŻE WIĘKSZOŚĆ JEST WYMYŚLONA.

O’Brien utrzymuje, że większość wydarzeń wRzeczy, które nieślipochodzą z jego wyobraźni (w końcu jest to określane jako dzieło fikcyjne). Co nie znaczy, że nie mają podstaw w prawdzie. Istnieją, pisze O’Brien, „historie-prawdy” i „rzeczywiste-prawdy”, przy czym rozróżnienie polega na tym, że rzeczywistość fikcyjna kontra rzeczywistość faktyczna. Jednak „prawdy opowieści”, wierzy O’Brien, często przekazują emocjonalne i filozoficzne prawdy w bardziej efektywny sposób. Fikcyjna relacja o śmierci żołnierza może lepiej przekazać poczucie strachu i straty niż opis faktów. „Po to jest fikcja” – powiedział O’Brien podczas wykładu na Brown University. „Służy do dotarcia do prawdy, gdy prawda jest niewystarczająca”.

3. REDAKCJA CZASOPISMA WOJSKOWEGO W WIETNAMIU.

Po kilku miesiącach w terenie O’Brien zapewnił sobie rolę urzędnika, która obejmowała wypełnianie dokumentów, pisanie raportów i nadzorowanie publikacji biuletynu wydziałowego. Nosiła tytuł „Profesjonalista” i zawierała raporty pułkowe i inne wiadomości usankcjonowane przez armię. Oczywiście O’Brien nienawidził tego: „Pogardzałem tą pracą, a szczególnie pogardzałem tym absurdalnym biuletynem” – napisał. „Ale to było lepsze od zastrzelenia”.

4. KSIĄŻKĘ POŚWIĘCAŁ FAKCYJNYM ZNAKOM.

Na początku swojej książki O’Brien oferuje dedykację żołnierzom Kompanii Alpha, a w szczególności kilku: Jimmy Cross, Norman Bowker, Rat Kiley, Mitchell Sanders, Henry Dobbins i Kiowa. Są to, jak dowiaduje się czytelnik, niektóre z głównych bohaterów opowiadań O’Briena. I wszystkie są wymyślone. W wywiadzie dla NPR O'Brien mówi, że spędzał więcej czasu ze swoimi postaciami niż z jakimikolwiek żołnierzami w walce, którzy ciągle jeździli na rowerze. Chciał też naśladować konwencje pamiętnika. Jak powiedziałKronika Austina, „Miałem nadzieję, że uda mi się skusić czytelnika do myślenia »Może czytam literaturę faktu«”.

5. HISTORIE PIERWSZE POJAWIŁY SIĘ WTYTUŁ GRZECZNOŚCIOWY,LEKKODUCH,MIESIĄCZNIK ATLANTYCKIIHARPER'S.

O’Brien pracował krótko jako reporter wWashington Postzanim skupił całą swoją uwagę na pisaniu fikcji. Oprócz powieści i opowiadań O’Brien napisał również pamiętnik dlaNew York Timeszatytułowany „Wietnam we mnie”, który omawiał jego walkę z depresją i powrót do Wietnamu w 1994 roku.

6. TO NIE JEGO JEDYNA KSIĄŻKA O WOJNIE.

O’Brien napisał pamiętnik o swoim czasie w Wietnamie zatytułowanyJeśli zginę w strefie walki, zapakuj mnie do pudła i odeślij do domu. Napisał też powieść ptIdąc za Cacciatoo żołnierzu, który opuszcza Wietnam i podróżuje do Paryża. Za rok 1978 zdobył National Book Award, pokonując Johna IrvingaŚwiat według GarpiHistorie Johna Cheevera. O'Brien mówi, że książka opiera się na fantazji, którą zawsze miał o odejściu AWOL.

7. NIE PRZEZNAŁ TO DLA licealistów.

Rzeczy, które nieślistał się podstawą programów nauczania w szkołach średnich i na uczelniach w całym kraju – fakt, który zaskakuje O’Briena, który zawsze uważał, że motywy traumy i zmieniającej się natury prawdy są nieatrakcyjne dla wszystkich poza niewielką grupą dorosłych czytelników. „Wyobrażałem sobie publiczność piśmiennych ludzi w metrze i idących do pracy oraz w swoich domach czytających książkę” – powiedział O’Brien NPR.

wszystkie instrumenty dęte blaszane wykonane są z mosiądzu

8. ON ​​NIE UWAŻA tego ZA KSIĄŻKĘ WOJENNĄ.

Chociaż jest to powieść o wojnie w Wietnamie, O’Brien woli myśleć o niej w kategoriach większych idei. Chodzi o opowiadanie historii i zmieniającą się naturę prawdy. Chodzi o rzeczy, które każdy z nas nosi. „Książka miała być pomostem między doświadczeniami was wszystkich, rzeczami, które nosicie w swoim życiu” – mówi O’Brien.

9. WIELE CZASU PRZYSTOSOWAŁO SIĘ DO TEATRU.

W tym doceniona przez krytyków jednoosobowa sztuka w St. Paul, Minn.

10. I BYŁ KILKA RAZY OPCJA JAKO FILM.

Ale według O'Briena nie został jeszcze przerobiony na ważny film.

11. ZAINSPIRUJE SIĘ WYSTAWĄ W NARODOWYM MUZEUM WETERANÓW.

Wystawa obejmuje dzieła sztuki i artefakty ponad 20 artystów, którzy są weteranami wojny. Istnieje również odtworzenie schronienia namiotowego żołnierza, w pełni wyposażonego w sprzęt i rzeczy osobiste.

12. BRYAN CRANSTON OPOWIADA audiobook.

Spędź sześć godzin słuchającBreaking Badgładki, nieco groźny głos gwiazdy jako narratora, a ty poczujesz prawdziwą atmosferę książki. Weź to od krytyka A.O. Scott: „Cranston atakuje trzeźwą, żylastą prozę O’Briena z nieco przerażającym autorytetem”.