Rekompensata Za Znak Zodiaku
Podstawa C Celebryci

Dowiedz Się Kompatybilności Za Pomocą Znaku Zodiaku

Artykuł

10 faktów naukowych na temat złośliwości

najwyższy-lider-limit'>

Według średniowiecznej legendy z około 870 roku n.e. najsłynniejsze powiedzenie o złośliwości ma swój historyczny poprzednik. Historia głosi, że gdy najeźdźcy wikingów zbliżali się do ich klasztoru w Szkocji, św. Aebee Młodszy powiedział mniszkom, aby się oszpeciły; powiedziała, że ​​to powstrzyma Wikingów przed zgwałceniem ich. Potem odcięła sobie nos i wargę, a jej koleżanki poszły w jej ślady. Kiedy przybyli Wikingowie, cofnęli się ze zgrozy. Aebee odcięła sobie nos na złość, a jej spisek zadziałał. (Poniekąd. Zakonnice nie zostały zgwałcone, ale Wikingowie podpalili klasztor z zakonnicami w środku i zostały one spalone żywcem.)

Działanie w złośliwy sposób – celowe próby zranienia kogoś, nawet jeśli nie ma nic do zyskania, a nawet jeśli te działania mogą również spowodować cierpienie – jest czymś, w co każdy się angażuje w takim czy innym momencie. Te gesty mogą być tak błahe, jak odcięcie kogoś na drodze, nawet jeśli stawia cię to na wolniejszym pasie, lub tak duże, jak wydawanie mnóstwa pieniędzy na budowę domu, aby przykleić go do sąsiada.

Ale chociaż korzyści mogą nie być od razu oczywiste, złośliwość nie jest tylko nienormalną emocją, która sprawia, że ​​działamy złośliwie: może być narzędziem, którego używamy na naszą korzyść. Oto, co nauka wie o złośliwości.

1. Historia złośliwości sięga wstecz aż do bakterii.

Pod względem ewolucyjnym ludzie są daleko od bakterii – a jednak kilka z tych organizmów wykazuje coś, co nazwalibyśmy złośliwością. Niektóre bakterie uwalniają toksyny znane jako bakteriocyny, które zasadniczo atakują i zabijają inne bakterie. Połów: U wielu gatunków te toksyny nieuchronnie prowadzą również do śmierci bakterii agresywnych. Jest to oczywiście ewolucyjna korzyść z tego zachowania, a socjologowie często patrzą na złośliwość innych organizmów, aby zobaczyć, czy możemy zrozumieć to zjawisko w naszym własnym gatunku.

2. Istnieją dwie szkoły myślenia o złośliwości.

Po pierwsze, istnieje Hamiltonowa złośliwość, nazwana na cześć biologa W.D. Hamiltona, w której działania są skierowane przeciwko osobom, z którymi nie jesteś spokrewniony lub z którymi jesteś tylko luźno związany. Jest też wilsonowska złośliwość, nazwana na cześć biologa E.O. Wilsona, w którym akty złośliwości pośrednio przynoszą korzyść osobie, z którą jesteś blisko spokrewniony. Pierwszy z nich zasadniczo twierdzi, że zwierzęta popełniają akty złośliwości, ponieważ nie są ranione tak bardzo, jak niespokrewniony „wróg”, podczas gdy drugi twierdzi, że złość utrzymuje się, ponieważ krzywda wyrządzona drugiemu (nawet jeśli aktor ponosi negatywne koszty) będzie pomagać innym, na których aktorowi zależy.

3. Złość nie różni się tak bardzo od altruizmu, jak mogłoby się wydawać.

Dla przeciętnego człowieka złośliwość jest wtedy, gdy naprawdę chcesz kogoś skrzywdzić. Ale socjolodzy mają bardziej szczegółową definicję: Złość jest zachowaniem „kosztującym zarówno aktora, jak i odbiorcy” i jest jednym z czterech „zachowań społecznych” Hamiltona. Pozostałe trzy to altruizm (pozytywny wpływ na odbiorcę, ale negatywny wpływ na aktora), egoizm (negatywny wpływ na odbiorcę, ale pozytywny wpływ na aktora) oraz wzajemna korzyść (pozytywny wpływ zarówno na aktora, jak i na aktora). odbiorca).

czy Abraham Lincoln miał rodzeństwo?

Postrzegane w ten sposób badacze nazwali złośliwość „zaniedbywaną brzydką siostrą altruizmu” i nie bez powodu. Obydwa powodują praktyki, które odbywają się kosztem własnej sprawności. Zarówno w altruizmie, jak i w złości aktor niekoniecznie przejmuje się tym, co się z nim dzieje – nie działa dla jakichkolwiek osobistych korzyści i nie odstrasza go perspektywa poniesienia osobistej straty. Zamiast tego chodzi o to, co dzieje się z odbiorcą. A według artykułu z 2006 roku „każda cecha społeczna, która jest złośliwa jednocześnie kwalifikuje się jako altruistyczna. Innymi słowy, każda cecha, która zmniejsza sprawność mniej spokrewnionych osób, z konieczności zwiększa sprawność osób spokrewnionych”.

4. Złośliwe zachowanie może być oznaką psychopatii.

W psychologii mroczną triadą cech osobowości są psychopatia (niezdolność do doświadczania emocji, takich jak wyrzuty sumienia, empatia i bycie towarzyskim z innymi), narcyzm (obsesja na punkcie siebie) i makiawelizm (chęć do obłudy i lekceważenie moralności w celu osiągnięcia własne cele).

W 2014 r. badacze z Washington State University, kierowani przez psychologa Davida Marcusa, przeprowadzili test osobowości ponad 1200 uczestników, w którym przedstawiono im 17 stwierdzeń typu „Byłbym gotów zadać cios, gdyby oznaczało to, że ktoś, kogo zrobiłem”. nie jakby dostałby dwa ciosy” i „Gdyby mój sąsiad narzekał na wygląd mojego podwórka, skusiłbym się, żeby to wyglądało gorzej tylko po to, żeby go zdenerwować”, potem musiało wskazać, na ile zgadza się z tymi stwierdzeniami.

Wyniki opublikowane wOcena psychologiczna, pokazały, że wysokie wyniki w złośliwości korelowały również silnie z psychopatią, wraz z pozostałymi dwiema cechami ciemnej triady.

5. Mężczyźni wydają się być bardziej złośliwi niż kobiety.

To samo badanie wykazało, że mężczyźni zgłaszali wyższy poziom złośliwości niż kobiety. Dokładnie, dlaczego było to niejasne, ale Marcus miał pewne teorie: Według komunikatu prasowego WSU mężczyźni mogli uzyskać wyższe wyniki w skali złośliwości, ponieważ mają również tendencję do osiągania wyższych wyników w cechach ciemnej triady, powiedział Marcus. Ale zastanawia się też, czy on i jego koledzy używali bardziej „męskich złośliwych” scenariuszy niż typów sytuacji skoncentrowanych na związkach, na których kobiety mogą być bardziej skłonne się skupić”.

od jak dawna emitowany jest South Park?

6. Dzieci i osoby starsze nie są zbyt złośliwe.

Dzieci nienawidzą niesprawiedliwych systemów tak samo jak dorośli, ale według Marcusa przegląd literatury naukowej pokazuje, że dzieci również odrzucają niesprawiedliwe systemy, nawet jeśli odniosą z tego korzyści. „To jak w bardzo młodym wieku, dla dzieci chodzi o uczciwość” – powiedział w komunikacie prasowym. „Więc jeśli dzielą cukierki i dostają więcej cukierków niż dzieci, z którymi grają, mówią:„ Nie, żadne z nas niczego nie dostanie”.

Dzieci po prostu nie reagowały złośliwością i złośliwym poczuciem chęci zobaczenia, jak inni upadają; albo wszyscy wygrywają, albo nikt nie wygrywa. Badania Marcusa pokazują również, że osoby starsze są mniej złośliwe niż dorośli młodsi i w średnim wieku.

7. Złość może faktycznie promować uczciwość.

Chociaż ewolucjoniści mogą być zaskoczeni złośliwością, teoretycy gier wydają się lepiej rozumieć, jak to może działać: zachęca do fair play – może nie od razu, ale ostatecznie – dla całego systemu.

W 2014 roku para amerykańskich naukowców zbudowała komputerowy model wirtualnych graczy, którzy mieli za zadanie podzielić pulę pieniędzy. Pierwszy gracz wybrał sposób podziału puli, a drugi musiał zaakceptować lub odrzucić tę ofertę. Gdyby drugi gracz przyjął ofertę, pula zostałaby podzielona zgodnie z decyzją pierwszego gracza; jeśli drugi gracz odrzucił ofertę, żaden z nich nie otrzymał żadnych pieniędzy.

Naukowcy odkryli, że chociaż ekstremalna złośliwość po obu stronach nieodwołalnie pogrążyła wszelkie nadzieje na grę kooperacyjną, umiarkowane poziomy złośliwości posunęły się daleko do modulowania i zachęcania do uczciwej wymiany między graczami. To rozumowanie ma sens — jeśli niektórzy ludzie postępują złośliwie i odmawiają komuś nagrody, inni są zmotywowani do bardziej sprawiedliwego zachowania, aby zapewnić, że obie strony coś otrzymają.

jakimi trzema fikcyjnymi postaciami jesteś?

8. Ludzie nie są jedynymi zwierzętami, które zachowują się złośliwie.

To, czy zwierzęta odczuwają złośliwość tak jak ludzie, jest przedmiotem debaty wśród naukowców, ale jeśli będziemy postępować zgodnie z klasyczną definicją – działaniem destrukcyjnym zarówno dla odbiorcy, jak i aktora – możemy znaleźć złośliwość w naturze. Na przykład małpy kapucynki będą karać inne małpy, które postępują niesprawiedliwie w stosunku do reszty grupy społecznej, nawet jeśli oznacza to całkowitą utratę zasobów i żywności. Potem jest złośliwe zachowanieCopidosoma floridanum. Ta pasożytnicza osa składa jedno lub dwa jaja w jaju ćmy, z których wyłania się wiele embrionów – czasami nawet 3000 na jedno jajo. Kiedy larwa ćmy gospodarza wykluwa się, larwy os zaczynają się rozmnażać – ale nie wszystkie z nich stają się osami. Niektóre, zwane larwami żołnierzy, są sterylne; istnieją wyłącznie po to, by zabijać larwy innych (najlepiej odległych spokrewnionych) os, aby chronić swoje rodzeństwo. Kiedy rodzeństwo opuszcza gąsienicę gospodarza, żołnierze umierają.

9. Złość to nie to samo, co zemsta.

W badaniu z 2007 r. niemieccy naukowcy przeprowadzili eksperyment, w którym szympansy umieszczano pojedynczo w klatkach z pożywieniem dostępnym przez przesuwny stół na zewnątrz klatki. Te stoły były połączone linami, które po pociągnięciu powodowały, że jedzenie na stole spadało na podłogę. Szympansy prawie nie ciągnęły za linę podczas jedzenia, ale kiedy drugi szympans w sąsiedniej klatce kradł jedzenie, wysuwając stół poza ich zasięg, pierwszy szympans pociągał za linę i powodował, że jedzenie zapadało się w około 50 procentach czasu. Jeśli jednak drugi szympans jadł ze stołu, ale pierwszy szympans nie miał do niego dostępu, pierwszy szympans prawie nigdy nie zdecydowałby się na upadek drugiego obiadu na ziemię.

Innymi słowy, naukowcy doszli do wniosku, że „szympansy są mściwe, ale nie złośliwe”. Będą karać inne szympansy tylko wtedy, gdy inne szympansy radzą sobie dobrze kosztem własnego dobra.

10. Złość może być długą grą.

Złość, z definicji, oznacza, że ​​aktor nie odnosi natychmiastowej korzyści, a w rzeczywistości może potencjalniestracićkorzyść, działając w złośliwy sposób. Ale powodem, dla którego złośliwość mogła trwać przez ewolucję i być przekazywana potomstwu, jest to, że istnieje długoterminowa korzyść: jeśli jesteś postrzegany jako ktoś, kto wywrze na kimś zemstę nawet na własny koszt, ludzie będą wiedzieć, że nie zadzierać z tobą. Inne osoby będą mniej skłonne do konkurowania z tobą, ponieważ wiedzą, że lekceważenie ciebie może doprowadzić do ich śmierci – twoja reputacja jako osoby złośliwej będzie cię wyprzedzać. „Prawdopodobnie nie jest to złośliwe, gdy patrzysz na dłuższą metę” – powiedział Frank Marlowe, antropolog biologiczny z University of Cambridge.New York Times. „Jeśli zyskujesz reputację kogoś, z kim nie można zadzierać i nikt nie zadziera z tobą w przyszłości, to było to warte kosztów”.