Rekompensata Za Znak Zodiaku
Podstawa C Celebryci

Dowiedz Się Kompatybilności Za Pomocą Znaku Zodiaku

Artykuł

10 zabawnych faktów na temat pelikanów

najwyższy-lider-limit'>

Oto miarka dla Ciebie: Pelikany są niesamowite. Mają ciekawe stopy, spektakularne nawyki łowieckie i woreczki na gardło, które mogą złapać o wiele więcej niż ryby. Oto 10 rzeczy, których mogłeś nie wiedzieć o tych ekscentrycznych ptakach.

1. RODZINA PELICAN MA CO NAJMNIEJ 30 MILIONÓW LAT.

Najwcześniejszą odnotowaną skamieniałością pelikana jest czaszka sprzed 30 milionów lat znaleziona w oligoceńskich osadach we Francji. Paleontolodzy odkryli również młodszy materiał z takich miejsc jak Niemcy, Indie, Kenia, Peru, Australia i Północna Karolina. Obecnie istnieje osiem żywych gatunków i można znaleźć ich kombinację na każdym kontynencie z wyjątkiem Antarktydy.

Kwestia, gdzie pelikany pasują do ptasiego drzewa genealogicznego, była przedmiotem dyskusji od wieków, chociaż dowody genetyczne sugerują teraz, że ich najbliższymi krewnymi są dziwacznie wyglądający dzióbek i ptak brodzący znany jako hamerkop.

2. NIE PRZECHOWYWAJĄ ŻYWNOŚCI W WORECZKACH NA SWOICH RACHUNKACH.

Duży, włóknisty worek skórny, który zwisa z dzioba pelikana, nazywany jest workiem dziąsłowym (lub czasami workiem dziąsłowym). Wiele osób błędnie uważa, że ​​służy do przechowywania żywności, jak wbudowane pudełko na lunch. Pomysł spopularyzował limeryk nieznanego autorstwa:

„Wspaniałym ptakiem jest pelikan.
Jego dziób może pomieścić więcej niż jego brzuch.
Może trzymać w dziobie wystarczającą ilość jedzenia na tydzień.
Ale niech mnie diabli, jeśli zobaczę, jak helikan.

Chociaż wierszyk jest zabawny, nie jest dokładny. W rzeczywistości pelikany używają swoich guzowatych torebek jako środka dochwytaniejedzenie – nie jako miejsce, w którym można je schować przez dłuższy czas. Wysoce elastyczne worki mogą się rozszerzać lub kurczyć, a kości żuchwy, z którymi są połączone, mogą wyginać się na zewnątrz, co umożliwia ptakom używanie ich worków jako sieci rybackich. Gdy pelikan złapie swoją ofiarę, ptak spuszcza całą wodę, którą mógł przypadkowo złapać, przechylając głowę i napinając mięśnie worków. (Ciekawostka: niektóre gatunki mogą trzymać w workach dziąsłowych trzy galony płynu.) Zwykle ofiara jest połykana natychmiast po oczyszczeniu wody.

3. PELIKANY TYLKO JEDZĄ RYBY.

W 2006 roku londyńczycy byli zszokowani, gdy gołąb został w całości połknięty przez wielkiego białego pelikana na oczach przerażonych dzieciaków w St. James's Park. Takie ataki nie są niczym niezwykłym: chociaż pelikany specjalizują się w jedzeniu ryb, polują również na skorupiaki, płazy, żółwie i – tak – inne ptaki. Jeśli może zmieścić się w ich gardłach, to uczciwa gra.

w którym roku wyszedł dzień treningu

4. NURKOWANIE DWÓCH GATUNKÓW DLA ŻYWNOŚCI.

Pelikan brunatny jest bystrookim drapieżnikiem, który potrafi dostrzec rybę pływającą pod powierzchnią oceanu nawet podczas lotu 60 stóp powyżej. Jego większy kuzyn, pelikan peruwiański, również ma świetną wizję. Gdy cel zostanie zauważony z góry, pelikany wpadają do morza jako pierwsze z dużą prędkością – i często z wysokości kilku pięter. Kiedy zderzają się z ofiarą, siła uderzenia zwykle ogłusza ofiarę, a następnie jest zgarniana do woreczka.

To niebezpieczny wyczyn, ale pelikany mają liczne adaptacje, które zapobiegają zranieniu się, gdy wpadną do wody. Aby zapobiec złamaniu kręgów szyjnych, usztywniają otaczające mięśnie podczas nurkowania; rzucając skrzydłami prosto do tyłu, pelikany mogą uniknąć złamania kości w wyrostkach na bezlitosnych falach. Worki powietrzne pod skórą wokół szyi i piersi napełniają się, zanim ptak uderzy o powierzchnię wody, a worek dziąsłowy zachowuje się jak poduszka powietrzna: w momencie, gdy szczęki ptaka zostają otwarte pod wodą, jego pęd do przodu zostaje spowolniony. Dobra forma wymaga praktyki. Młode pelikany brunatne i peruwiańskie początkowo zmagają się ze swoją celnością, ale z czasem stają się coraz lepsze w skutecznym bombardowaniu ryb z nurkowania.

5. NIEKTÓRE POLOWANIE W GRUPACH.

Większość pelikanów nie bombarduje ofiary z nurkowania; zgarniają go, stąpając po powierzchni wody. Aby zwiększyć swoje szanse na sukces, ptaki od czasu do czasu tworzą grupy myśliwskie, gromadzą się w kształcie litery U i uderzają skrzydłami na wodzie, aby stłoczyć ryby w ciasne skupisko lub wpędzać je na płycizny.

6. AMERYKAŃSKI PELIKAN BIAŁY ROŚNIE TYMCZASOWY „ROG”.

Wikimedia Commons // CC BY 2.0

Imponujący ptak pochodzący z Ameryki Północnej, ten pelikan ma około 4 stóp wzrostu i ma 9 stóp rozpiętości skrzydeł. Każdego roku dorosłym dzieje się coś dziwnego. Sezon lęgowy pelikanów białych amerykańskich trwa od końca marca do początku maja. Kiedy nadlatuje, na górnych dziobach dojrzałych płciowo ptaków (zarówno samców, jak i samic) pojawia się szeroki, płaski, żółty lub pomarańczowy „róg”. W pewnym momencie w maju struktury włókniste odpadają, by w następnym sezonie zostać zastąpione zupełnie nowymi.

7. WSZYSTKIE CZTERY PALCE PELIKANA SĄ ZŁĄCZONE TAŚMĄ.

Ptaki wodne mają zwykle po cztery palce u każdej stopy wraz z pewnym stopniem pajęczyny. Ale u gęsi i kaczek taśma jest obecna tylko między trzema palcami skierowanymi do przodu. Żadna nie jest połączona z czwartym palcem, który – u wspomnianego gatunku – jest mały i zorientowany w przeciwnym kierunku. Pelikany są inne. Mają stopy w dłoni, co oznacza, że ​​na każdej stopie znajduje się taśma łącząca wszystkie cztery palce. Inne ptaki o takim układzie to kormorany, głuptaki i głuptaki.

8. ODGRALI ZASKOCZĄCĄ ROLĘ W HISTORII SZTUKI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ.

W średniowiecznej Europie wierzono, że kiedy zaczyna brakować pożywienia, pelikany matek celowo dźgają się dziobami w pierś, a następnie karmią pisklęta krwią. To szlachetny pomysł, ale to mit, który prawdopodobnie ma coś wspólnego z kanciastymi saszetkami pelikanów dalmatyńskich, które w sezonie lęgowym przybierają pomarańczowo-czerwony kolor. Może widz zobaczył jednego z nich i wpadł na zły pomysł. Mimo to mit o pelikanach upuszczających krew trafił do chrześcijańskich artystów, którzy porównali ten gest do ofiary, jaką Jezus złożył w imieniu ludzkości. W ten sposób motyw rozpowszechnił się w Europie w okresie późnego średniowiecza i wczesnego renesansu. Wydanie Biblii Króla Jakuba z 1611 r. zawierało wizerunek pelikana przeszywającego piersi. Symbol pojawia się również na portrecie królowej Elżbiety I z 1575 roku.

9. ODDYCHAJĄ USTAMI.

Jak wyjaśnia ten film z Ohio University, pelikany technicznie mają otwory nosowe. Jednak u wszystkich ośmiu gatunków nozdrza są zamknięte i zakopane pod zrogowaciałą pochwą dzioba. Nie oznacza to jednak, że ubytki są niefunkcjonalne: w ukrytych nozdrzach znajdują się specjalne gruczoły, które usuwają nadmiar soli z krwiobiegu. Ponieważ pelikany i inne ptaki morskie połykają wodę morską, aby przeżyć, ta cecha jest prawdziwym ratunkiem. Ponieważ ich nozdrza są zamurowane i zatkane przez gruczoły odsalające, nie powinno dziwić, że pelikany oddychają głównie przez usta.

10. PELIKANY BRĄZOWE ZROBIŁY NIEZWYKŁY POWRÓT W CIĄGU OSTATNICH 50 LAT.

Środek owadobójczy znany jako DDT, który zyskał na znaczeniu w latach 50. i 60., zaatakował całe łańcuchy pokarmowe. Po spryskaniu upraw został zjedzony przez dżdżownice, a spływanie zapewniało również rybom dawkę. Z kolei te zwierzęta przekazywały substancję różnym ptakom, które je zjadały. Chociaż DDT nie zabiło bezpośrednio wielu ptaków, miało talent do osłabiania ich skorupek jaj. W rezultacie populacje wielu ukochanych gatunków – w tym bielików, sokołów wędrownych i pelikanów brunatnych – ucierpiały, a pelikan brunatny prawie zniknął na ogromnych połaciach kraju.

Spis z 1938 r. wyliczył 5000 par lęgowych pelikanów brunatnych w Luizjanie. Ale w 1963 roku w stanie nie odnotowano ani jednej obserwacji pelikana brunatnego. Obserwatorzy ptaków z Teksasu zaobserwowali podobne spadki. Podczas gdy wczesne spadki były spowodowane przez myśliwych i rybaków, te późniejsze spadki były związane z zanieczyszczeniami przemysłowymi i insektycydami, takimi jak DDT. Potem nastąpiła bardzo potrzebna przerwa, gdy publiczne oburzenie zmusiło Agencję Ochrony Środowiska do zakazu DDT w 1972 roku. Od tego czasu pelikan brunatny odwrócił swoje niegdyś ponure losy. Kampanie reintrodukcji pomogły ptakom odbić się w Luizjanie, Teksasie i innych miejscach. Pelikan brunatny został wymieniony jako zagrożony w 1970 r., ale w 1985 r. pelikany brunatne w kilku południowych stanach zostały usunięte z listy. Następnie w 2009 roku gatunek został całkowicie usunięty z listy.